‘Kind, wat heb jij een jong en fris gezicht’

Tijdens de zomervakantie loop ik regelmatig routes in andere wijken binnen de organisatie. Dit is niet alleen leuk, maar vooral erg leerzaam. Ik kom namelijk ook bij cliënten voor wie de zorg soms minder complex is dan ik gewend ben. Zo liep ik ook een route in een appartementencomplex waar alleen ouderen wonen.

Mijn ochtend begint met het verzorgen van een urostoma. Meneer ligt al op bed, met alle benodigde spullen binnen handbereik. Ik kan meteen aan de slag. Meneer kan zelf zijn urostoma niet verzorgen omdat hij reuma heeft. Hij is blij dat hij op tijd wordt geholpen, zodat hij daarna nog een boodschapje kan doen met zijn echtgenote.

Bij de volgende cliënt moet ik een blaaskatheter controleren en blaasspoelen. Deze cliënt heeft vasculaire dementie, dus ik leg alle handelingen rustig en duidelijk uit. Zijn echtgenote blijft het gehele zorgmoment in de buurt, wat erg geruststellend is voor meneer. Het samenspel tussen meneer, mevrouw en mij maakt dat het zorgmoment soepel verloopt en meneer rustig blijft.

De derde cliënt is hoogbejaard (95) en heeft maligne huidafwijkingen die moeten worden verzorgd. Haar dochter (begin 70) gaat elke ochtend naar haar moeder voor een gezellig praatje en te helpen waar ze maar kan. Ik zie dat mevrouw duidelijk geniet van de aanwezigheid van haar dochter. De wondzorg verloopt goed.

Vervolgens ga ik naar een echtpaar bij wie ik therapeutische elastische kousen moet aantrekken vanwege reuma en COPD. Het echtpaar is goed op elkaar ingespeeld. Het is inspirerend om te zien hoe ze elkaar ondersteunen. Ondanks hun hoge leeftijd zijn ze verder geheel zelfstandig.

Wij maken echt een verschil

De laatste cliënt in dit appartementencomplex maakt mijn dag helemáál goed. Dit is een dame van 95 die altijd in is voor een gezellig praatje. Hoewel ze nog veel zelfstandig kan doen, is ze gediagnosticeerd met dementie. Terwijl we kletsen, trek ik haar therapeutische elastische kousen aan. Ook kijk ik in de koelkast om te zien of er een maaltijd voor haar klaarstaat. Tot slot controleer ik de medicatie en zie dat ze die al heeft ingenomen. Ze bedankt me voor de goede zorgen en zegt: “Kind, wat heb jij een vriendelijk gezicht, nog zo jong en fris.”

Elke cliënt heeft zijn of haar eigen unieke verhaal en zorgbehoeften. Deze ochtendroute in het appartementencomplex heeft me weer eens doen inzien hoe belangrijk persoonlijke aandacht en goede communicatie zijn in ons werk. Ook besef ik door deze ervaring opnieuw hoe waardevol en betekenisvol zorg kan zijn, niet alleen in praktische zin, maar ook op menselijk vlak. Het geeft voldoening om te zien dat we met onze zorg echt een verschil maken in het leven van deze ouderen. Ik waardeer daarbij de samenwerking met zowel cliënten als hun familieleden.

Zorgverlening is niet altijd gemakkelijk omdat je met zoveel verschillende mensen, leeftijden, culturen, normen en waarden te maken hebt. Maar het biedt wel de kans om echt een verschil te maken in het leven van mensen. Het is leerzaam en verrijkend, en het herinnert me eraan hoe belangrijk het is om met respect voor anderen te zorgen.